Beschrijving drama workshop

De workshop vindt plaats in een schoolgebouw aan de Gretrystraat in Antwerpen. Binnenin is er één grote zaal en meerdere kleinere ruimtes, elk met een eigen artistiek karakter. De inrichting is creatief, maar ook een beetje chaotisch: de muren zijn bedekt met schilderijen, graffiti en kunstwerken van de leerlingen. Overal hangen sporen van expressie en experiment.

We nemen plaats op een oude, versleten sofa in een hoek van de ruimte. Het licht is zacht en gedimd, wat een intieme, bijna mysterieuze sfeer creëert. In het begin voel ik me een beetje ongemakkelijk — de ruimte is rommelig en onvoorspelbaar, en dat maakt het wennen. Maar naarmate de tijd verstrijkt en ik me laat meevoeren in de creatieve energie van de plek, voel ik me steeds meer op mijn gemak. De ruimte blijkt net als de workshop zelf: vrij, open en uitnodigend om jezelf te zijn.

Tijdens ons verkennend gesprek stelde Libe voor om nog niet te focussen op het eindresultaat, maar stap voor stap te werken aan een authentiek en expressief stuk. Ze moedigde me aan om het proces te omarmen, zonder druk of oordeel.

De workshop begon met een reeks vragen die ze speciaal voor mij had opgesteld. Vragen als: "Wie ben ik?" en "Waarom wil ik psychologie studeren?" Deze reflectieve vragen nodigden me uit om dieper na te denken over mijn drijfveren en persoonlijke achtergrond.

Aan de hand van mijn antwoorden kwamen we samen tot een centraal thema, dat als basis zou dienen voor het creatieve werk dat volgde.

We hebben samen zo’n zes uur doorgebracht, gezellig op een sofa met een kop thee. Het waren intense, warme momenten waarin we diepgaande gesprekken voerden, samen zongen en acteerden. Libe hielp me om mijn emoties te uiten via monologen. In het begin voelde dat wat ongemakkelijk, maar al snel liet ik het denken los en begon ik te acteren vanuit mijn hart.

Ik heb ik totaal 5 lessen gehad in een groep van 3 en ik heb 200 euro betaald.

A creative journey to the self

Reflecties

Wat blijft me van de sessies bij? en waarom?

De dramales was voor mij een grensverleggende ervaring, vooral door de manier waarop ik werd uitgedaagd om op een eerlijke en open manier naar mezelf te kijken. In het eerste gedeelte van de workshop kregen we een aantal diepgaande, persoonlijke vragen voorgelegd die ik eerlijk moest beantwoorden. Op het moment zelf was ik mij niet eens volledig bewust van de antwoorden die in mij leefden. Pas toen ik ze opschreef begon ik echt te begrijpen wat er in mij omging. Het was confronterend, maar tegelijkertijd vond ik het een verhelderende ervaring. Door mijn gedachten en gevoelens letterlijk voor me te zien, kreeg ik een beter beeld van wie ik ben en wat mij bezighoudt. Het schrijven werkte als een spiegel. Dat alleen al maakte deze les bijzonder, het ging niet alleen over acteren, maar ook over zelfinzicht en persoonlijke groei

Vond ik de sessies grensverleggend? en waarom?

Het voor mij een grensverleggende ervaring omdat het mij uit mijn comfortzone haalde en me uitdaagde om mezelf op een nieuwe manier te uiten. In het dagelijks leven ben ik vaak wat terughoudend  in hoe ik mezelf presenteer, maar tijdens de les werd ik gestimuleerd om emoties te tonen, mijn stem te gebruiken en fysieke expressie in te zetten. Dat voelde in het begin spannend, maar juist daardoor merkte ik hoeveel ik over mezelf leerde. Het loslaten van schaamte of angst om fouten te maken was een belangrijk onderdeel van dit proces.

Riepen deze sessies weerstand bij me op? en waarom?

Tijdens de eerste les voelde ik enorm veel weerstand. Het voelde alsof ik mezelf moest forceren om naar voren te komen en actief mee te doen. Van nature ben ik gereserveerd en vrij introvert, dus deze situatie bracht me duidelijk uit mijn comfortzone

Met welke grenzen werd ik geconfronteerd?

Een van de moeilijkste momenten voor mij was toen ik moest zingen voor een publiek. Hoewel ik graag zing, had ik nog nooit eerder live gezongen voor anderen. Het was ontzettend spannend en ongemakkelijk, maar toch ben ik blij dat ik die grens ben overgegaan. Ik heb mezelf verbaasd, ik wist niet dat ik zou durven zingen en acteren voor anderen.

Welke talenten van mijzelf heb ik herondekt?

Wat ik vooral heb geleerd, is dat de dingen die angstaanjagend lijken, vaak veel minder eng zijn zodra je ze echt probeert. Deze workshop heeft me laten inzien dat ik tot meer in staat ben dan ik dacht. Ik durf nu sneller nieuwe uitdagingen aan te gaan, zelfs als ze buiten mijn vertrouwde omgeving liggen. Deze ervaring was voor mij niet alleen artistiek verrijkend, maar ook persoonlijk transformerend. Het heeft mijn zelfvertrouwen vergroot en mijn nieuwsgierigheid gewekt naar wat er nog meer mogelijk is.

Ik heb ontdekt dat ik beter kan acteren dan ik eerder dacht. Door mezelf open te stellen, merkte ik dat ik geloofwaardig kon overkomen en me goed kon inleven in een personage. Dat gaf me zelfvertrouwen.

Zingen blijft voor mij nog steeds een uitdaging. Hoewel ik er plezier in heb, voel ik dat ik daar technisch nog niet zo sterk in ben. Toch ben ik trots dat ik het geprobeerd heb. Dansen daarentegen was voor mij te moeilijk. Ik voelde me er niet goed bij en heb er bewust voor gekozen om die activiteit over te slaan. Die keuze heb ik gemaakt omdat ik de workshop graag op een positieve manier wilde beleven. Het forceren van iets waar ik me ongemakkelijk bij voel zou dat in de weg hebben gestaan. Ik heb geleerd dat het oké is om mijn eigen grenzen te respecteren, zolang ik opensta voor groei op andere vlakken.

Waneer voelde ik de creatieve energie het meest?

Toen ik mijn gedicht creëerde, voelde ik echt dat ik in mijn element zat. Ik voelde me creatief en raakte helemaal op in het proces. Ik genoot van het schrijven en van de ruimte om mijn gevoelens en gedachten op mijn eigen manier te verwoorden.